موضوع: سهم مطبوعات در گسترش شعر نیمائی
سخنران: حسین سرفراز
حسین سرفراز در نگاهی کوتاه: حسین سرفراز با برعهده داشتن بیش ازبیست سال سر دبیری مجله های معروف ایران، یکی از با سابقه ترین روز نامه نگاران ایران است. پیشینه ی درازمدت او در سردبیری ی نشریه های گوناگون موجب شده است که سرفراز در میان اهل مطبوعات ایران به « حسین سر دبیر » معروف باشد سر فراز از بنیان گذاران سندیکای نویسنده گان و خبرنگاران به شمار میرود و چندین دوره نیز عضو هیات مدیره آن سندیکا و در یک دوره رئیس هیات مدیره آن بوده است حسین سرفراز در پانزدهم اسفند ماه سال ۱۳۱۲ خورشیدی در داراب فارس دیده به جهان گشود و تا کلاس نهم در زادگاهش به مدرسه رفت . در اردیبهشت سال ۱۳۳۰ خورشیدی به شیراز کوچید و دبیرستان را در آن شهربه پایان رساند . سپس به دانشگاه ادبیات دانشگاه تهران راه یافت واز همان دانشگاه در رشته ی تاریخ و جغرافی فارغ التحصیل شد. سرفراز در پایانه ی دهه بیست و آغازه ی دهه سی با نوشتن مقاله ، گزارش و انجام گفت وگو کار روزنامه نگاری اش را در آژنگ آغاز کرد . آژنگ نام نشریه ای بود که ، در آن زمان ، به سردبیری ی ایرج نبوی به صورت هفتگی منتشر میشد. با پایان یافتن تحصیلات دانشگاهی ، سرفراز به یک روزنامه نگار تمام وقت و حرفه یی بدل شد و در مجله دنیای جدید کار سردبیری کرد و پس از مدت کوتاهی به سردبیری مجله ی صاحب نام امید ایران رسید؛ جایگاهی که پس از آن به طور مداوم و به مدت بیست و اندی سال بارسر دبیری ی معروف ترین مجلات آن روز ایران از جمله خواندنی ها، سپید و سیاه، تهران مصور، خوشه، و …. ادامه یافت . او مدتی با روزنامه حزب مردم کار کرد ودر سالهای انتشار روزنامه ی رستاخیز از گرداننده گان اصلی ی و نیز سردبیر و مدیر مجله ی جوانان آن روزنامه بود. سرفراز پس از انقلاب ۱۳۵۷ برای مدتی، تا پیش از شدید شدن فشار سانسور، در ایران مجله ی پر طرفدار جوان را ، که خود بنیان گذاشته بود، اداره میکرد. او مدتی پس از انقلاب به آمریکا کوچید و در آغازه ی دهه ی هفتاد ۱۰۵ شماره نشریه ی هفته گی ی ایران خبر را در منطقه ی واشنگتن دی سی انتشار داد. سابقه ی درازمدت سرفراز با مطبوعات آن هم در جایگاه سردبیری سبب آشنایی های گسترده ی او با اهل سیاست و فرهنگ شده و حافظه ی شگفت انگیزش او را به تاریخ متحرک مطبوعات آن روزگار بدل ساخته است. سرفراز شاعر نیز هست و شعرهای او که نخستین بار ، در جوانی ، در روزنامه ی بهار شیراز به چاپ رسیده بود کم کم به نشریات دیگر نیز راه یافت و حتا مورد نقد و بررسی قرار گرفت. چاپ شدن شعرهای سرفراز در نشریات صاحب نام و رفت و آمدش با اهالی ی قلم موجب شد تا نام او در محافل ادبی مطرح شود. برخی از سروده های او بر سر زبان های دوستداران شعرش جاری ست و پاره یی را خواننده گان صاحب نام به صورت تصنیف یا سرود اجرا کرده اند . از سرفراز مجموعه ی شعری با عنوان نیلگون در سال ۱۳۴۳ خورشیدی از سوی انتشارات امید ایران، تهران، چاپ و پخش شده است. هم اینک مجموعه ی مفصلی از شعرهای او با عنوان مثل سرو کاشمر آماده ی چاپ میشود. حسین سرفراز در دهه نود میلادی از فعالان کانون دوستداران فرهنگ ایران در واشنگتن نیز بوده است و عضویت هیات مدیره کانون را هم بعهده داشته است