با فغان و اندوه و صدآه، داریوش عزیز از میان ما رفت
می توان در غم و اندوه آن یار عزیز
صبح هر روز، به اندازه صد سال گریست
جهانا، عزیزی از عزیزان را ربودی
غم عالم به قلب ما فزودی

داریوش تهرانی از زمان تأسیس کانون، شامگاه هردوشنبه زودتر از همه در کانون حضور می‌یافت و با چهره دوست داشتنی و لبان خندان کارهای کانون را انجام میداد
آه که با اندوه و صد آه، امروز با خبر شدیم که چهره خندان و دوست داشتنی او، رو به آسمان کرد و از میان ما برفت