حسن جوادی، نویسنده، منتقد و کارشناس ادبیات فارسی است. او  در سال ۱۳۱۷ در تبریز متولد شده و تحصیلات دانشگاهی خود را در همان شهر انجام داده است. او در ۱۹۵۹ به پاریس رفته و دردانشگاه سوربن ادامه تحصیل داد، و در ۱۹۶۰ در دانشگاه کیمبریج به دوره دکترای ادبیات انگلیسی قبول شد. جوادی در ادب انگلیسی استادانی چون اف. آر. لویس و ریموند ویلیامز، و در ادبیات فارسی استادانی چون آرتور آربری و مینورسکی داشته است. او درجه دکتری خود را در ۱۳۴۵ از دانشگاه کیمبریج گرفت. عنوان رساله او «تاثیر ادبیات فارسی بر روی ادب انگلیسی با تاکید بخصوص درباره قرن نوزدهم». این کتاب در ۱۹۸۵ در کلکته و در ۲۰۰۵ در کالیفرنیا چاپ شد.

حسن جوادی از سال ۱۹۶۳ بعنوان مدرس ادبیات فارسی در کیمبریج شروع به تدریس کرد، و در سال ۱۹۶۵ پروفسور آربری را در کار ترجمه ۴۰۰ غزل از دیوان شمس یاری کرد. جلد اول این کتاب در ۱۹۶۸ چاپ شد، و جلد دوم این کتاب را جوادی پس از مرگ آربری که در همان سال اتفاق افتاد حاضر کرد و هر دو جلد را تحشیه کرده به چاپ رساند.

حسن جوادی مدت یازده سال در دانشگاه تهران تدریس کرد و مدتی هم رئیس گروه زبان و ادبیات انگلیسی شد. او طی این سالها کتاب‌های “گذری به هند” از فورستر، “نامه‌هایی از تبریز” از ادوارد براون، “وحی و عقل در اسلام” از آربری، “تاریخ ادبیات آمریکا” از ویلیس ویگر را از انگلیسی و نمایشنامه “مده” را از فرانسه ترجمه کرد

جوادی در سال ۱۹۷۷ به دانشگاه برکلی رفت، که قبلاً هم دوسال در آنجا دهه ۱۹۷۰ تدریس کرده بود. این بار ۱۴ سال در این دانشگاه تدریس کرد، او در ۱۹۹۰ بازنشسته شد و به خبرنگاری و تدریس در دانشگاه‌های مختلف پرداخت. کارهای ژونالیسم او در آسیای مرکزی و اشنگتون بود، و در دانشگاه‌های کاتولیک جرج واشنگتون تدریس کرده است. از کارهای تحقیقی او “تاریخ طنز در ادبیات” فارسی است که اول به انگلیسی و بعداً بفارسی نشر یافته است. “ایران از دیده سیاحان اروپایی” تحقیقی است که از قدیم‌ترین ایام تا قرن شانزدهم می‌رسد